|
|
|
| بخش‌های اصلی |
| صفحه اصلی |
|
| اطلاعات نشریه |
|
| آرشیو مجله و مقالات |
|
| برای نویسندگان |
|
| برای داوران |
|
| ثبت نام و اشتراک |
|
| تماس با ما |
|
| تسهیلات پایگاه |
|
| بایگانی مقالات زیر چاپ |
|
 |
|
|
|
|
|
|
|
|
پاییز 1389 شماره 4 |
چکیده
مبنای حسابداری و رویکرد اندازهگیری دو مفهوم بنیادی و مستقل در حسابداری و گزارشگری مالی است. این مفاهیم بهرغم استقلالی که دارند در ارتباط و تعامل با یکدگیر عمل میکنند و انعکاس یکی در دیگری معنی پیدا میکند. استقلال و کاربرد هریک از این دو مفهوم در حسابداری و گزارشگری مالی از منظر مبانی نظری بسیار روش است. مبنای حسابداری مفهومی است که بر عنصر زمان تاکید دارد.اما رویکرد اندازهگیری مفهومی است که بر نوع منابعی که باید اندازهگیری شود و عناصری که قرار است در صورتهای مالی ارائه شود، تمرکز میکند. مبنای حسابداری جزء لاینفک رویکرد اندازهگیری است. زیرا یک زمان مشخص شناسایی برای انجام یک عمل اندازهگیری خاص ضروری است. به همین دلیل، این دو مفهوم در عملیات حسابداری درتعامل و ارتباط با یکدیگر به نحوی رفتار میکنند که نقش و قابلیت یکی از آنها به حساب دیگری منظور میشود.
هدف اصلی این مقاله آن است که ضمن ارائه مبانی نظری کافی دایر بر استقلال این دو مفههوم، ارتباط و تعامل آنها در عمل به نحوی تشریح شود که نقش وکاربرد هریک از دو مفهوم در تکمیل وظیفه و رسالتی که در نظام حسابداری و گزارشگری مالی برعهده دارند، روشن شود. از این رو ابتدا مبانی نظری حاکم بر هریک از مفاهیم ارائه میشود، سپس ترکیب و تعامل آنها در خلق سیستمهای حسابداری تشریح و پس از آن کاربرد مشترک آنها در تامین اطلاعات مورد نیاز برای تحقق اهداف گزارشگری مالی در نهادهای بخش خصوصی وعمومی مورد بحث قرار میگیرد.
واژههای کلیدی: مبنای حسابداری، رویکرد اندازهگیری، مسئولیت پاسخگویی مالی، مسئولیت پاسخگویی عملیاتی، هدفهای گزارشگری مالی.
|
|
|
|
|
|
| |
 |
درباره نشریه |
 |
|
|
|
| فصلنامه علمی ـ پژوهشی دانش حسابرسی بر اساس مجوز وزارت علوم، تحقیقات و فناوری دارای درجه علمی ـ پژوهشی می باشد و مقاله های با موضوع حسابرسی، حسابداری و مدیریت در آن چاپ و منتشر می شود . |
|
|
| دفعات مشاهده: 10003 بار | دفعات چاپ: 733 بار | دفعات ارسال به دیگران: 111 بار | 0 نظر |
|
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
