سالهاست که حرفه حسابرسی گرفتار مسأله فاصله انتظارات بین تهیه کنندگان گزارشات حسابداری و استفاده کنندگان از این گزارشات می باشد، و سؤالاتی از این قبیل مطرح است که، چرا بین انتظارات استفاده کنندگان از اطلاعات حسابداری و درک حسابرسان از مسئولیت حرف های شان تفاوت وجود دارد؟ و یا چرا به محض یک شکست حسابرسی، استفاده کنندگان، حسابرسان را مقصر قلمداد می کنند؟ حرفه این تصور جامعه از حسابرسان را به عنوان فاصله انتظارات حسابرسی در نظر گرفته است. هدف این مطالعه بررسی تأثیر فاصله انتظارات حسابرسی بر ارزیابی تصمیمات و به تبع، عملکرد و قضاوت حسابرسان، توسط گروه های مختلف استفاده کنندگان می باشد. مطالعه حاضر، از نوع نیمه تجربی و روش تحقیق آن علّی- مقایسه ای است. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه، و برای آزمون فرضیه از آزمون تحلیل واریانس یکطرفه و آزمون پس معناداری توکی استفاده شده است. نمونه آماری پژوهش حاضر، شامل 149 آزمودنی، متشکل از چهار گروه از استفاده کنندگان گزارشات حسابداری شامل: حسابرسان، دانشجویان حسابداری، اعتباردهندگان و سرمایه گذاران می باشد. نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد که، بین ارزیابی گروه های استفاده کننده، تفاوت معناداری وجود دارد، که این حاکی از وجود فاصله انتظاراتی حسابرسی می باشد.