وجود حسابرسی داخلی برای تقویت حاکمیت شرکتی، ارتقاء سامانه کنترل داخلی، کمک به مدیریت ریسک راهبردی و اطمینان یابی از شفافیت در گزارشگری در سطح داخلی و برون سازمانی، ضرورتی انکارناپذیر است. هدف این تحقیق بررسی تأثیر ویژگی های ساختاری واحد حسابرس داخلی بر احتمال وقوع تقلب در صورت های مالی می باشد. بدین منظور از داده های 125 شرکت طی سال های 1391 الی 1394 استفاده شده است. تعداد کارکنان، تخصص، دوره تصدی، تجربه، مدرک تحصیلی و قدمت، از ویژگی های حسابرسی داخلی بود هاند که در این پژوهش، مورد بررسی قرار گرفته اند. احتمال تقلب نیز براساس مقادیر هفت نسبت مالی شرک تها و با استفاده از مدل برنامه ریزی ژنتیک ارائه شده توسط زارع (1394) مورد سنجش قرار گرفته است. داده های گردآوری شده از طریق رگرسیون لاجیت و نرم فزار استاتا مورد تحلیل قرار گرفته اند. یافته ها بیانگر آن بود که تجربه حسابرس داخلی بر احتمال تقلب، تأثیر منفی و معناداری دارد. همچنین دوره تصدی حسابرس داخلی بر احتمال تقلب، اثر مثبت و معناداری دارد. اما اثر معناداری از سوی سایر ویژگی های حسابرسی داخلی بر احتمال رخداد تقلب در صورت های مالی مشاهده نشد.