شرکت های برخوردار از تمرکز مشتری، ریسک بالاتری را در جریانات نقدی تجربه نموده و از این رو، تمایل بیشتری برای نگهداشت وجه نقد دارند. از آن جا که سیاست های اجتناب مالیاتی باعث کاهش خروج وجه نقد از شرکت می گردد، لذا انتظار می رود که شرکت های دارای تمرکز مشتری بالاتر، اجتناب مالیاتی بیشتری داشته باشند. بر پایه این استدلال، پژوهش حاضر به بررسی تأثیر تمرکز مشتری بر فعالیت های اجتناب مالیاتی شرکت ها می پردازد. بدین منظور، برای سنجش اجتناب مالیاتی از دو معیار تفاوت دفتری مالیات (ETR) و نرخ مؤثر مالیاتی (BTD) استفاده گردید. فرضیه پژوهش نیز با استفاده از نمونه ای متشکل از 97 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران طی سال های 1390 تا 1394 و با بهره گیری از الگوی رگرسیون چندمتغیره مبتنی بر تکنیک داده های تابلویی مورد آزمون قرارگرفت. یافته های پژوهش حاکی از آن است تمرکز مشتری شرکت ها منجر به افزایش اجتناب مالیاتی آن ها می شود. نتایج تحقیق ضمن پر کردن خلاء تحقیقاتی صورت گرفته در این حوزه می تواند برای تدوین کنندگان قوانین مالیاتی، سرمایه گذاران و سایر ذینفعان اطلاعات حسابداری در امر تصمیم گیری راهگشا باشد.