هدف اساسی این پژوهش بررسی رابطه بین محافظه کاری شرطی و حق الزحمه حسابرسی می باشد. نمونه آماری تحقیق، شامل 70 شرکت پذیرفته شده در بورس می باشد که داده های آ نها برای یک دوره 6 ساله از 1386 تا 1391 مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. بر اساس نتایج بدست آمده، بین محافظه کاری شرطی و حق الزحمه حسابرسی در شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران ارتباط معکوس و معنادار به لحاظ آماری وجود دارد. به عبارت دیگر، شرکت های با سطح محافظه کاری بالاتر، حق الزحمه حسابرسی کمتری پرداخت کرده اند. به نظر می رسد که محیط گزارشگری مالی شرکت های محافظه کارتر، نیاز کمتری به رسیدگی های حسابرس داشته است.