صاحب امتیاز دیوان محاسبات کشور مدیر مسئول دکتر سید احمدرضا دستغیب سردبیر دکتر مهدی مرادی اعضای هیات تحریریه دکتر مهدی مرادی
دکتر سیدمحمد مقیمی دکتر ایرج نوروش دکتر جعفر باباجانی دکتر شکراله خواجوی دکتر محمد کاشانی پور دکتر محمد عرب مازار یزدی دکتر رضا حصارزاده دکتر مهدی صالحی
مسئولیت پاسخگویی به تعهد سازمانها و مدیران بخش عمومی در ارتباط با تصمیمگیری در ارتباط با منابع عمومی و سایر مسئولیت های اجتماعی آنها مطابق با تئوری نمایندگی اشاره دارد. تلاش برای بهبود پاسخگویی عمومی و حرکت به سوی حکمرانی خوب خواسته تمام شهروندان است. از ابزارهایی که می تواند به بهبود پاسخگویی عمومی کمک کند اجرای حسابرسی عملکرد و محتوای مناسب گزارشهای مربوطه در دستگاههای اجرایی کشور است. هدف این پژوهش که در سالهای 1397 و 1398 در شهر تهران انجام شده، تعیین اطلاعات قابل ارائه در گزارشهای حسابرسی عملکرد با استفاده از نظر خبرگان است. براین اساس، پس از مطالعه مبانی نظری مرتبط با حسابرسی عملکرد، اطلاعات گزارشهای حسابرسی عملکرد سازمانهای بخش عمومی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت و سپس اطلاعات قابل ارائه در گزارشهای مذکور برای بهبود پاسخگویی بر اساس نظر خبرگان گردآوری شد. در این مورد 31 مصاحبه نیمه ساختاریافته با خبرگان حسابرسی عملکرد انجام شد و دادههای حاصل شده از مصاحبه با استفاده از روش تحلیل تم مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. بر اساس یافتههای تحقیق سه مولفه اساسی، توسعه پایدار و سیستمها و کنترلها به عنوان تمهای اصلی شناسایی شده و تمهای فرعی زیر مجموعه آنها طبقه بندی گردید. گزارشهای حسابرسی عملکرد میتواند مفاهیمی فراتر از سه مولفه اساسی(صرفه اقتصادی، کارایی و اثربخشی)را شامل شود.بایکنگرشسیستمی، انتظارمیرودبابهبود گزارشهایحسابرسیعملکرد،شاهدارتقایجایگاهاین نوع حسابرسیبهعنوانخردهنظامسیستمپاسخگوییوبهدنبالآن،بهبودکارکردنظامپاسخگوییدر بخش عمومی باشیم. این تحقیق به توسعه ادبیات حسابرسی عملکرد، شناخت حوزههای حسابرسی عملکرد و درک بهتر محتوای گزارشها کمک می کند.
Role of Performance Auditing on Public Accountability Improvement; Emphasis on the Report`s Content. audit knowledge 2021; 21 (84) : 4 URL: http://danesh.dmk.ir/article-1-2376-fa.html
نخبه فلاح افشین، کردستانی غلامرضا، رحیمیان نظام الدین. نقش حسابرسی عملکرد در بهبود پاسخگویی عمومی؛ تاکید بر محتوای گزارش. دانش حسابرسی. 1400; 21 (84) :80-118