چکیده

در تحقیقات متعددی از اقلام تعهدی اختیاری به عنوان شاخص و معیار مدیریت سود استفاده شده با توجه به نقش حسابرسی در اعتباردهی صورت‎های مالی از حسابرس انتظار می‏رود رویه‏های حسابداری سئوال برانگیز و تحریفات با اهمیت را کشف و گزارش نماید. از این‏رو این تحقیق به دنیال پاسخگوی به این پرسش است که آیا با افزایش اقلام تعهدی اختیاری، گزارش‏های حسابرسی صادر شده نیز به سمت مشروط شدن سوق پیدا کرده است؟ همچنین با درنظرگرفتن سازمان حسابرسی به عنوان موسسه بزرگ در ایران به بررسی اثر بزرگی موسسه حسابرسی در توانایی کشف و گزارش مدیریت سود پرداخته شده است. بررسی فرضیه‏های تحقیق به کمک تجریه و تحلیل رگرسیون لاجیت در دوره زمانی 1387 و 1383 نشان داد که بین اقلام تعهدی اختیاری و صدور گزارش مشروط توسط حسابرس ارتباط معنادار وجود دارد، ولی اقلام تعهدی اختیاری در صورت‏های مالی شرکت‎های حسابرسی شده به مسئله سازمان حسابرسی (به عنوان موسسه بزرگ)، تفاوت معناداری با اقلام تعهدی اختیاری در صورت‎های مالی حسابرسی شده به وسیله موسسات حسابرسی عضو جامعه حسابداران رسمی ایران (به عنوان موسسات غیر بزرگ) نداشت.